گزارش دبیرکل سازمان ملل سندی خواهد بود که اروپا میکوشد آن را بهعنوان ابزار فشار به کار گیرد و ایران تلاش میکند از آن فاصله بگیرد و نامه سهجانبه ایران، روسیه و چین نیز اعلام آغاز یک فصل تازه از همکاری حقوقی و سیاسی است.
در تصاویر منتشرشده از دیدارهای اخیر علی لاریجانی، او هنگام ورود یا همراهی، دست طرف مقابل را در دست میگیرد؛ ژستی که بدون توضیح کلامی، پیام نزدیکی و تعامل را منتقل میکند.به نظر می رسد این یک انتخاب رسانهای در راستای تلاش برای نشان دادن سبک ارتباطی مبتنی بر صمیمیت و همراهی است.
دبیر شورای عالی امنیت ملی جمهوری اسلامی ایران برای رایزنی با مقامهای بلندپایه پاکستان پیرامون روابط دوجانبه و تحولات منطقهای دقایقی قبل وارد اسلامآباد شد.
علی لاریجانی دبیر شورای عالی امنیت ملی گفت: امروز به پاکستان کشور دوست و برادرمان در منطقه سفر میکنم.ایرانیان فراموش نمیکنند که در جنگ ۱۲ روزه رژیم صهیونیستی و آمریکا علیه ایران، ملت پاکستان در کنار ملت ایران ایستادند.ایران و پاکستان دو کشور مهم و تاثیرگذار در امنیت پایدار در منطقه هستند و ما همواره به روابط برادرانه کشورهای منطقه توجه داریم.
تروئیکای اروپا، آمریکا و آژانس، خواستار شفافیت فوری در مورد ذخایر اورانیوم با غنای بسیار بالا و دسترسی کامل بازرسان به سایتها هستند. در مقابل، تهران هرگونه توقف کامل غنیسازی را رد کرده و این توانمندی را به عنوان اهرم اصلی خود حفظ میکند.
پس از این ادعاها و تصویب قطعنامه ضد ایرانی در شورای حکام، عباس عراقچی در واکنش رسمی خود تأکید کرد که اقدام سه کشور اروپایی و آمریکا «غیرقانونی، ناموجه و بیانگر سوءاستفاده آشکار از آژانس» است.
نماینده فدراسیون روسیه درباره تبعات تصویب قطعنامه جدید ضدایرانی در شورای حکام هشدار داد و تأکید کرد که نظام پادمان آژانس نباید به «سلاح سیاسی» کشورهای غربی تبدیل شود.
روسیه و چین از وتو قطعنامه آمریکا اجتناب کردند و برای حفظ آتش بس به آن رای ممتنع دادند.الجزایر و پاکستان هم به بهانه جلوگیری از خونریزی به این قطعنامه رای مثبت دادند.
در حالی که پیشنویس قطعنامه اروپایی فشارهای جدیدی را بر تهران تحمیل میکند، دیپلماسی ایران در روزهای اخیر شاهد مجموعهای از تحرکات فشرده بوده؛ تحرکاتی که بهطور مشخص با هدف مدیریت پیامدهای نشست شورای حکام و جلوگیری از تشدید تنش در حال انجام است.
شورای امنیت سازمان ملل متحد روز سهشنبه، قطعنامهای که به پیشنهاد آمریکا برای «تشکیل یک نیروی بینالمللی تثبیتکننده در غزه» تهیه شده بود، تصویب کرد.۱۳ کشور به این قطعنامه رأی مثبت و روسیه و چین رأی ممتنع دادند.
تحولات اخیر نشان میدهد که غرب در مسیر افزایش فشار پیش میرود و آینده پرونده هستهای ایران بیش از هر زمان دیگری به تصمیمات سیاسی پایتختهای قدرتمند وابسته است.
لارنس نورمن، خبرنگار وال استریت ژورنال که خودش پیشتر از احتمال ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت خبر داده، در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «میدانم که این موضوع [ارجاع پرونده ایران به شورای امنیت ]بسیار بعید است. این طرح نیست
نشست این هفته شورای حکام، نقطهای تعیینکننده نیست، اما نشانهای مهم است؛ اینکه غرب میخواهد فعلاً صبر کند، اما این صبر نه به معنای پایان بحران، بلکه آغاز مرحلهای تازه از بازی طولانی هستهای ایران است
خبرنگار آمریکایی درباره پرونده ایران به شورای امنیت گفت: تصمیم این است که از هفته آینده (این هفته) روند تشدید فشار آغاز نشود. حدس میزنم اگر در چند ماه آینده تغییری در دسترسی آژانس به ایران و گزارشدهی ایران ایجاد نشود، این موضوع میتواند تغییر کند».
پیشنویس قطعنامه از ایران خواسته که «کاملاً مطابق با مفاد پروتکل الحاقی عمل کند» و در عین حال، ابراز تاسف کرده که «ایران در پنج ماه گذشته اطلاعات درخواستی در مورد وضعیت ذخایر اورانیوم غنیشده و تأسیسات هستهای خود تحت پادمان را در اختیار آژانس قرار نداده است.»
بلومبرگ نوشت: به گفته دیپلماتها، ایران ماهها پس از حملات هوایی به رهبری اسرائیل، درخواستهای بینالمللی برای همکاری با آژانس بینالمللی انرژی اتمی و ازسرگیری مذاکرات هستهای با آمریکا را نادیده میگیرد.
پس از انقلاب، سیاست ایران بر حفظ منافع ملی متمرکز بود و نه همکاری با غرب به هر قیمت. با وجود این، غرب برای سالها شریک اقتصادی ایران باقی ماند. رهبران ایران دشمنی ذاتی با غرب نداشتند؛ بلکه رفتار سیاسی و امنیتی غرب بود که همکاریها را دچار بحران کرد.